O książce: 1978 / „...Valiadi zajrzał w czerń jesiennej nocy, pomyślał. No i co będzie dalej ? Lisie wyzdrowieje, a potem… Ale czy wyzdrowieje – oto jest pytanie. Dziś, kopiąc dół, pakując obrazy, co jakiś czas spoglądał na nią i wszystko było tak samo: krótki poranny wytchnienie znów ustąpił miejsca dokuczliwemu upałowi. Czy więc jest sens czekać na poprawę? Czy mądrze jest opóźniać wyjazd? Jaki pożytek z odzyskania Lizy, jeśli do tego czasu miasto zostanie poddane, a oni trafią do niewoli? Ale zastanówmy się na spokojnie – czy naprawdę ma znaczenie, czy Lisa leży w domu, czy w powozie? No cóż, jest oczywiście duszność, drżenie i przeciągi – to wszystko jest bardzo złe, ale… niewolnictwo jest jeszcze gorsze! Oczywiście Niemcy nie mogą mu zrobić krzywdy: wszak to artysta, künstler, że tak powiem... „Co za głupek! – Valiadi natychmiast przeklął sam siebie. - Przecież sam to wymyślił: Künstler! Ty, bracie, nie jesteś künstlerem, jesteś rosyjskim artystą i nie należy o tym zapominać w żadnych okolicznościach, nawet tych najtrudniejszych!”. …”Historia ukazała się także pod tytułem „Rosyjski artysta».